Blogs

Puur en sereen

Wanneer heb ik eigenlijk voor het laatst een blog geschreven? Al weer vier maanden geleden? Bizar. In mijn hoofd is dat niet zo lang geleden. Het fenomeen ‘tijd’ blijft mij intrigeren. Vooral als ik terugkijk. Dan blijkt ‘tijd’ veel meer haast te hebben gehad, dan toen ik nog vooruit keek, want in die status duurde ‘tijd’ lang. 

Lees meer »

Wolken

Liggend op mijn rug in het gras kijk ik naar de wolken. Dagenlang ben ik aan het klussen in de bijkeuken. De muren verf ik wit en de betonnen vloer wordt blauw, zwembad-blauw, je zou het een Griekse vloer kunnen noemen. Een Griekse, zwembad-blauwe vloer in mijn Franse Maison. Na aankomst in het nog te verbouwen paradijsje dachten wij, ik had hulptroepen uit Nederland mee, een zwembad te maken naast het huis. Het werd een lang verhaal zonder zwembad en het gat werd weer gedicht. De spullen mochten retour naar de winkel, behalve de verf. Twee grote blikken vol helderblauwe zwembadverf. Vandaar de blitse vloer nu in mijn bijkeuken. Maar goed … terug naar het gras.

Lees meer »

Speeltuin

‘Jullie wilden mij, ik wilde niet geboren worden.’ Dit was wat ik lang geleden tegen mijn moeder riep. Ik herinnerde mij dit onlangs hier in mijn tuin in Frankrijk zittend aan de vijver. Ik was vrij jong en nu denk ik dat mijn ziel graag terug naar ‘huis’ wilde. Het aardse leven in het gekozen gezin was blijkbaar zwaarder dan gedacht. Ik sprak erover met een goede vriend en hij had als kind hetzelfde geroepen. Een bijzondere ontdekking. Nooit eerder sprak ik hierover en nooit eerder had iemand mij hetzelfde vertelt. 

Lees meer »

Rode Draad

Het is weer eens tijd voor een blog, vind ik. Maar waar zal ik over schrijven? Ik besluit maar gewoon te beginnen met typen, zoals ik de afgelopen wintermaanden heb gedaan met de Rode Draad Trilogie. De drie verhalen: Dans door het verleden, Duik in het heden en Droom naar de toekomst ontstonden tijdens het typen. Elke ochtend was ik weer benieuwd hoe het verhaal verder zou gaan, net als bij het lezen van een boek, maar dan anders.

Lees meer »

Parijs

De verjaardag-dag van mijn moeder wilde ik niet ongemerkt voorbij laten gaan. Ik besloot er een dagje naar Parijs van te maken. Ik wilde in november al gaan, maar het is er nooit van gekomen. Het Louvre bezoeken staat op mijn verlanglijstje van ‘nog te bezoeken’. Dit is een hele lange lijst en dit was makkelijk te realiseren. De dark-retreat in Guatemala en de rondreis in Buthan ga ik de komende jaren afstrepen, maar daar is wat meer organisatie voor nodig.

Lees meer »

Intuïtie

Luisteren naar mijn intuïtie doe ik al jaren. Het levert mij altijd juiste beslissingen en mooie momenten op. Nog nooit was ik naar Pinkpop geweest. Na enthousiaste ervaringsverhalen van een zeer goede vriend, bekeek ik de line-up voor juni 2023 en werd enthousiast, maar besloot in eerste instantie niet te gaan. Een heel weekend omringd met heel veel mensen. Dat sprak mij niet aan. Ik ben de laatste anderhalf erg op mijzelf en veel alleen. Dit trek ik niet, al die mensen, dacht ik.

Lees meer »

Thuiskomen

Als ik mijn auto op de oprit parkeer, is de zon al onder. Hier is het echt donker, want nergens een lantaarnpaal te bekennen. Het is bewolkt, geen maan die mij wat licht geeft bij het uitpakken van de auto. De lamp aan huis heeft een bewegingsmelder en ik haal de auto leeg bij de lichtstralen die door de struik piepen, eigenlijk geen goede plek voor die lamp. Binnen is het frisjes en ik zet de thermostaat op 19 graden. Voorheen zou dit 20 of 21 graden zijn geweest. In deze tijden is 19 hoog genoeg. 

Lees meer »

Zigeunermeisje

Een beetje geïrriteerd verwijder ik mijn agenda herinnering. Zucht. Weer Apple bellen dat mijn agenda niet werkt. Eerst verschenen de herinneringen/afspraken niet en nu op de verkeerde dag … of? ... Oh jeetje ... Het is echt zondag. Geen zaterdag. Ik dacht toch echt dat het gisteren vrijdag was. Eeh … Welke dag is het vandaag? … begint dat nu al. Neeeee, nu nog niet! 

Lees meer »

Innerlijke rust

Het lokt, het roept, het lonkt … ik kan er niet omheen. Al een paar dagen borrelt het in mij en wil ik eraan toegeven. Het kwam er niet van. Nu moet ik er toch echt aan geloven. Ik doe mijn wandelschoenen aan en ga de natuur in. Dat is bij de achterdeur de hoek om mijn erf af en het wandelpad op. 

Lees meer »

Heerlijk vers

Het gras bij de buren is altijd groener, schiet door mijn hoofd als ik iets verder voorover buig. Telkens als ik wel vind dat het genoeg is, ga ik toch weer door. Er is er weer eentje die mij toelacht en ik kan er niet mee stoppen. Ik ben aan het bramen plukken. Daarvoor hoef ik eigenlijk mijn tuin niet uit. Maar ja, iets verderop bij het zonnebloemveld hangen van die grote dikke, glimmende, overheerlijke bramen. Ik heb mijn bakje al zo goed als vol. Toch rek ik mij helemaal uit om toch die achterste grootste nog toe te voegen aan mijn verzameling. Nu stop ik. Of nee, nog eentje dan. Daar hangt er nog een die er heerlijk uitziet. Thuisgekomen vul ik twee zakjes en die leg ik in de vriezer. Wie wat bewaart die heeft wat. De rest doe ik straks in de yoghurt. Iedere avond eet ik mijn soya-yoghurt met vers fruit. Een verlaat toetje zeg maar. Bij mij helpt dat tegen snoepen. Ik eet graag wat ’s avonds en dat is dit beter dan een stuk chocolade of een halve zak chips. 

Lees meer »

IJsvogel

Wat ik nu ga delen, daarvan had ik nooit gedacht dit ooit eens te zeggen: Ik ben blij dat ik in Frankrijk woon en toch niet dat appartement in Spanje heb gekocht. Iets waar ik jaren van droomde. Maar dat was toen … het begon zo’n vijftien jaar geleden. Samen ontdekten wij de Spaanse kust rondom Santa Pola en genoten van de sidderende hitte. Afrikaanse warmte in Europa. Hij verkoos na een aantal jaren daadwerkelijk dit andere continent en verdween. Ik bleef naar Spanje gaan. Ik voelde mij er thuis en bleef dromen van een extra plekje daar naast mijn huis in Nederland.

Lees meer »