Innerlijke rust

Het lokt, het roept, het lonkt … ik kan er niet omheen. Al een paar dagen borrelt het in mij en wil ik eraan toegeven. Het kwam er niet van. Nu moet ik er toch echt aan geloven. Ik doe mijn wandelschoenen aan en ga de natuur in. Dat is bij de achterdeur de hoek om mijn erf af en het wandelpad op. 

De eerste dagen weer hier thuis in Frankrijk waren als een warme deken. Ik zat aan mijn vijver te genieten van de rust en het vogelgezang en helemaal niets hoeven doen. Na zes weken drukte, zowel met werk als om mij heen in het centrum van Haarlem, is mijn omgeving hier een verademing. Naast aan de vijver zitten en op het terras genieten van een middagje nog 30 graden in de zon was ik wat in de groentetuin bezig en ik ben gisteren begonnen aan een verfklus. Twee terrasdeuren waren nog niet geverfd tijdens de opknapbeurt vorig jaar en daar had ik nu eindelijk zin in en tijd voor. Door het schrijven van ‘Welke dag is het vandaag?’ en de ‘booming business’ die daaruit voortkwam, bleven de deuren mij beschuldigend aankijken. ‘Wanneer zijn wij nu eindelijk eens aan de beurt’, straalden ze uit. Dit alles maakte dat ik nog niet buiten mijn erf ben geweest. 

Als ik nog maar net een paar stappen van huis ben, begint het te druppen en donkere wolken komen aandrijven. Ik stap energiek door en adem de heerlijke frisse herfstlucht diep in. Voorheen zou ik snel terugrennen. Nu laat ik mij niet tegenhouden. De innerlijke rust verwelkom ik met een glimlach. Wat heb ik dit gemist.  Zoals gewoonlijk kom ik niemand tegen. Wat mensen betreft is het enorm stil hier. Ik heb goed contact met het echtpaar dat naast mij woont en hun vrienden en dat is alles. Voor mij in deze levensfase genoeg. Ik ben niet eenzaam en voel mij nooit alleen. Er is zoveel moois om mij heen. De natuur: bomen, struiken, vogels en de enkele vlinder nog, geeft mij energie. Overal is energie. 

In Nederland zie ik de wereld die ik nog niet zo lang geleden ook leefde. Druk met werk, sporten, sociale bezigheden (‘verplichtingen’) en maar rennen in de door jezelf gecreëerde ratrace. Er zullen mensen zijn die dit comfortabel vinden en er zullen mensen zijn het wel anders willen, maar niet weten hoe. Je leven veranderen en uit je comfortzone gaan door dingen anders doen om meer rust en innerlijke vrede te krijgen is voor velen een grotere blokkade dan doorgaan in ontevredenheid. In de ratrace die geleefd wordt, vinden veel mensen rust in hun hoofd door externe middelen: roken, alcohol, drugs, social media en televisie. Dit is geen verwijt en ‘wat doe ik het toch goed’. Nee hoor. Ik zit zelf ook veel op social media voor afleiding, marketing en contacten. Toch is het wel eens goed om de innerlijke rust op te zoeken zonder afleidingen. Overal, ook in Nederland, heb je natuur. Ook al ben je daar niet alleen, het geeft wel innerlijke rust als je daar voor open staat. 

Ik blijf doorstappen en het regent steeds harder. Het deert mij niet. Opgefrist door het overweldigende groen en de regen stap ik de achterdeur weer binnen. Vol energie vervolg ik mijn dag. Het leven is, in welke situatie je ook zit, maar net wat je ervan maakt. Als je vindt dat je vastzit en het niet kan veranderen, verander dan je houding, gedachten en gedrag. Hoe je tegen het leven aankijkt, bepaal jezelf. Leuke, nare, blije, verdrietige, geweldige, liefdevolle, angstige momenten zullen er altijd zijn. Neem een beetje afstand. Als je alles niet te serieus neemt en beseft dat je zelf ooit een herinnering wordt en zonder jou de wereld ook wel doordraait dan is het toch verspilde moeite je druk te maken over dingen die anders gaan dan je wenst. Beweeg mee met het leven en geniet met volle teugen. Geef aandacht aan de mooie dingen in het leven. Want het leven raast voorbij, met en zonder externe afleiding.