Speeltuin
‘Jullie wilden mij, ik wilde niet geboren worden.’ Dit was wat ik lang geleden tegen mijn moeder riep. Ik herinnerde mij dit onlangs hier in mijn tuin in Frankrijk zittend aan de vijver. Ik was vrij jong en nu denk ik dat mijn ziel graag terug naar ‘huis’ wilde. Het aardse leven in het gekozen gezin was blijkbaar zwaarder dan gedacht. Ik sprak erover met een goede vriend en hij had als kind hetzelfde geroepen. Een bijzondere ontdekking. Nooit eerder sprak ik hierover en nooit eerder had iemand mij hetzelfde vertelt.
Reactie plaatsen
Reacties
Dans door het verleden:
Dit boek leest echt wel heel vlot en is heel meeslepend, het komt soms hard binnen maar nodigt toch uit tot doorlezen. Heel veel herkenbare lijnen en thema's uit mijn leven.
Een aanrader, echt wel !
Ik had dit bij het vorige boek van Rina ook, uitgelezen op 1 dag, maar dit is nog van een heel ander kaliber, voor mij persoonlijk dan toch.
Sjapoo hoe goed dit boek/verhaal in elkaar zit en hoe het einde 'eindigt' !
Ik kijk al uit naar de volgende 2 boeken
Dankjewel Rina.
Ik blijf fan
Wat heb ik genoten van het boek .
Ik heb het gelezen met een lach en met een traan.
Zoveel herkenbare dingen mijn moeder van 97 met alzheimer heeft tot 5 jaar geleden bij ons ingewoond.
Met veel verdriet heb ik haar naar kleinschalig wonen moeten verhuizen omdat ik de zorg niet meer aankon.
Ik bezoek haar elke dag al weet ze niet meer wie ik ben maar ik denk dat ze de liefde ,geborgenheid wel voelt .
Ik geniet van de kleine dingen met haar.
Mijn kleindochter van 12 heeft het boek ook gelezen en vond er ook veel herkenning in zo bijzonder
Voor de boeken toer mocht ik lezen; Welke dag is het vandaag? van auteur Rina Stam
Het is het eerste boek over dementie wat ik heb gelezen, ik moet zeggen dat het me behoorlijk intrigeerde.
Het begint met een mooi gedicht, daar was ik al licht van onder de indruk.
Het verhaal gaat over Francis, die dementie heeft, en over haar dochter, kleinkinderen en andere familieleden die moeten aanschouwen hoe ze veranderd.
Je wordt als lezer meegezogen in de gedachtengang van Francis en vanwege de fijne schrijfstijl kon ik me goed inleven. Later in het verhaal neemt Stella, Francis dochter het verhaal over en lees je de andere kant en kijk op het ziekteverloop van Francis.
Het is een prachtig boek, het verhaal is goed geschreven, ik kon me goed inleven in beide vrouwen. Ik heb het met een lach en een traan gelezen.
En toen had ik het boek al uit voordat mijn vakantie is begonnen. Wat ik erg mooi vind is dat je het beschrijft vanuit het oogpunt van je moeder en van jou. Wat me erg bij is gebleven dat, in de aanloop naar haar volledige dementie, ze het verlies van haar dierbare telkens weer opnieuw moest meemaken omdat ze het vergeten was dat ze waren heengegaan. Ook in jou stukje dat je uiteindelijk bent gaan inzien dat je soms ongeduldig op haar reageerde wat heel begrijpelijk is. Fijn dat je haar dit nog hebt kunnen zeggen. Voor jou en je kinderen een natuurlijk leerproces geweest. Je beschrijft het verloop ontzettend mooi en ontroerend.
Prachtig boek, met veel herkenningspunten.
Aanrader voor iedereen die met dementie te maken heeft, maar ook gewoon lekker lees oer!
“Wat heb je een prachtig boek geschreven. Ik hou helemaal niet van lezen, maar heb het boek in 1 week uitgelezen. Dit is bij mij nog nooit voorgekomen. Zo veel herkenbaar, met een lach en een traan. Bedankt!”
Mooi boek, fijn om te lezen boek
met veel erkenningspunten !
Een prachtig geschreven boek; komt hard binnen maar is nu eenmaal de realiteit. Veel gelijkenissen en leerzame tips in teruggevonden. Nog veel succes Rina 🥰!
Dag Rina,
In de rust van de vakantie je boek in ‘één’ keer uitgelezen. Complimenten.
Je zal het vaker gehoord hebben, de herkenbaarheid. Bijzonder hoe je me ook in het hoofd van mijn moeder laat kijken.
Hartelijke groet,
Domenico