In de Flow

Ik zit in een bekende flow. Dit is mij vaker overkomen. Al is er feitelijk geen garantie op wat het resultaat is. Ik weet: het komt goed. Zelf trek ik niet meer aan de touwtjes. Van alles komt op mijn pad en ik hoef alleen maar de weg die voor mij neergelegd wordt te volgen. Hoe mooi is dat! 

In 2016 liep ik vast in relaties, werk en vooral zat ik met mijzelf in de knoei. Ik dacht: of ik ga (weer) naar een psycholoog of ik vertrek. Voordat ik er goed en wel over nagedacht had, zat ik al de HomeExchange adressen vast te leggen. Met mijn werkgever gemeente Zwolle regelde ik drie maanden onbetaald verlof. Het ging in een flow en binnen een maand stond mijn wereldreis vast en ik vertrok met backpack de wereld over. Het was een prachtervaring. 

In 2018 werd ik 50 jaar. Voor veel mensen maar gewoon een getal, want ‘je bent zo oud als je je voelt’. Voor mij een ‘dingetje’. Jeetje, ik startte aan de laatste decennia van mijn leven. En hoe gaat dit lopen? Mijn moeder was immers nog geen 70 jaar toen de dementie zich al had geopenbaard.

Zal ik dan toch … Mijn B&B bracht niet genoeg op om van te leven en deed ik naast mijn baan bij de gemeente Zwolle. Maar toch … ik stopte met mijn baan en sprong in het diepe. De B&B ging als een speer. Zodra ik vrij was van de vaste baan kwamen er veel meer gasten. Iedere week had ik buitenlanders te logeren. Voor mij werd een inkomen gecreëerd, zonder dat ik er moeite voor hoefde te doen. De boekingen bleven komen. Ik zat in een flow en genoot.

In 2021 ben ik nog aan het klussen in mijn huis in Frankrijk. ‘Straks als het huis klaar is, ga ik het boek dan eindelijk schrijven’, denk ik steeds. Dat haalde ik niet. Vanuit mijn ziel borrelde een drang omhoog. Het boek moest geschreven. Na gedane arbeid vertrok ik naar boven met mijn laptop. Ik zat in een flow en de woorden vlogen over het papier. Vijf maanden later was het verhaal af. 

In 2022 is het manuscript klaar. Ik maakte een site met de gedachte dat er misschien wel eens iemand mijn boek wil bestellen. En dan gebeurt het. Net als bij de B&B. Het gaat als een speer. De bestellingen blijven maar komen. In twee maanden tijd is in de voorverkoop de eerste druk al uitverkocht, terwijl die nog niet van de drukker is. De tweede druk volgt eind deze week. 

Vanuit allerlei hoeken word ik gevraagd voor lezingen en een -nog niet concreet genoeg om te delen - fantastisch aanbod wordt mij gedaan. Zomaar, zonder dat ik iets vraag. Ik zit weer in de bekende flow. Iets of iemand trekt aan de touwtjes en ik volg wat er op mijn pad komt. Het komt goed, dat weet ik uit ervaring. 

‘Welke dag is het vandaag?’ zal door veel mensen gelezen worden. Ik hoop dat mensen op een bepaalde manier troost kunnen vinden in het verhaal van Francis en door herkenbare situaties beseffen dat ze niet de enige zijn: 1 op de 3 vrouwen en 1 op de 5 mensen krijgt dementie lees ik online. Al die mensen hebben familie, vrienden, kennissen, mantelzorgers, (thuis)zorg. Heeft dan niet iedereen direct of indirect met dementie te maken? Volgens mij wel. 

Wie er op dit moment aan de touwtjes trekt en mij in de bekende flow zet, weet ik allang. Mijn moeder is druk daarboven vanaf haar wolkje. Haar verhaal wil ze delen. Haar boodschap wil ze uitdragen: het is moeilijk, maar je staat niet alleen!