Bij mijn eerste opdrachten als correspondent voor de Meppeler Courant stonden Erik Driessen en ik, als zijnde ‘pers’, aan de Arembergergracht bij een demonstratie van een machine (volgens mij een veegmachine voor op het ijs, die kon drijven). Ik was nog wat onzeker en keek op tegen Erik, hij was tenslotte ’de echte journalist’. Hij begon tegen mij te praten en ik durfde van de zenuwen bijna niet te antwoorden.
Bij de krant kreeg ik een wekelijks item. Erik vroeg of ik wilde schrijven voor Zwartsluisactueel. Jarenlang had ik maar liefst twee schrijf-bijbanen. Af en toe kreeg ik een te schrijven verhaal voor een van Eriks opdrachtgevers van hem doorgespeeld. Dit was wanneer hij zelf niet kon of … niet durfde. Zo belandde ik ooit in een deltavlieger met motor, wat dus geen vliegtuigje was, zoals Erik had verteld. Ik vond het best eng, maar in het kader van uit mijn comfortzone gaan, ging ik voor de vliegenier zitten en stegen wij op. Oh man, wat was dat eng. Ik heb in gedachten heel wat verwensingen richting Sint Jansklooster gestuurd.
Een boost in mijn zelfvertrouwen kreeg ik, toen Erik mij vroeg een verhaal te schrijven in zijn verhalenbundel ‘Oost West … verhalen uit de Kop van Overijssel'. Ik? … een verhaal in een boek? Schrijf ik daar goed genoeg voor? Uiteraard nam ik de uitdaging aan. Het verhaal uit mijn jeugd werd gedrukt op pagina 68. Toen wist ik nog niet dat dit verhaal vele malen aan mijn moeder voorgelezen zou worden. Vrijwilligster, personeel van de zorg, zussen en ik pakten vaak dit boek. Ma genoot. Als er geen mondelinge reactie kwam, was er wel een lach op haar gezicht en lichtten haar ogen op.
Vanochtend kreeg ik mijn door Erik gecorrigeerde manuscript op de mail. Zelf nog een keer goed het verhaal nalezen en dan kan het naar de drukker. Mijn eerste boek, Welke dag is het vandaag?’, over mijn moeders dementie, is bijna klaar. Wil je hier meer over horen? ’Luister dan zaterdagochtend om 11:15 uur naar ZwartewaterFM naar mijn interview. Dankjewel voor deze kans Erik. Top.
Reactie plaatsen
Reacties